W 1769 roku Cugnot zbudował pojazd napędzany siłą pary. Maszyna posiadała trzy koła i wielki kocioł. Jej działanie polegało na tym, że podgrzana w kotle woda wprawiała maszynę w ruch. Jednak tylko na krótki czas - około 10 minut. Później znów trzeba było podgrzać wodę do dalszej jazdy. Pewnego dnia Cugnot wpadł na pomysł, aby umieścić pod kotłem palenisko. Udało się i lokomotywa zaczęła jeździć dłużej. Jej prędkość wynosiła 4 km/h. Mimo początkowego sukcesu wkrótce zrezygnowano z prac mających na celu przyspieszenie prędkości. Stało się tak na skutek wypadku, gdy podczas pokazu parowóz nagle ruszył w stronę obserwujących jego jazdę ludzi, a potem uderzył w mur.

Po dłuższej przerwie za udoskonalanie parowozu wzięli się inni naukowcy, m.in. inżynier William Murdoch i jego pracownik Richard Trevithick. Ten ostatni w 1804 roku dokonał połączenia lokomotywy z torem.